معماری را می تان هنر ساختن و خلق کردن تعریف کرد. هنری که از گذشته های دور تا امروز دوام داشته و در حقیقت هنر طراحی و ایجاد فضای زیست بر اساس آرمان ها و نیازهای اسنان هر دوره و جامعه اوست. یک اثر معماری به غیر از ارائه ویژگی های هنری، از طریق اجزا، شکل و سبک خود نیز منعکس کننده خصوصیات و حال و هوای انسان، جامعه و زمان اوست. معماری و سینما هر دو به ایجاد فضا و روح زندگی می پردازند و در فرایند ادراک فضا هر دو هنر به اصول مشترکی پیابندند. جهان معماری و دنیای سینما از عناصر بنیادی مشترکی همچون صحنه، فضا، نور، حرکت و دید برخوردار هستند. روش تحقیق اتخاذ شده در این تحقیق روش تحقیق توصیفی بوده که با جمع آوری مستندات مکتوب در زمینه سینما و معماری به بررسی مفهومی کیفیت فضا در هر دو هنر مذکور پرداخته و دیدگاه های صاحب نظران و معماران معاصر ایرانی بازخوانی، تحلیل و تبیین شده و در نهایت با تهیه جداولی به ارائه این نقطه نظرات پرداخته شده است هدف از این نوشته بررسی جایگاه فضا در هنر معماری و سینما و نقش آن در هویت بخشی به مکان ها و فضاهای معماری و شهری می باشد از گذشته تاکنون، رویداد سینما، فرصت تجربه معماری را از میان فضاهای گوناگون و ناهمگون فراهم آورده است و بسیاری از معماران با آموختن و برداشت از فضای سینمایی فیلم ها به آفرینش معمارانه پرداخته اند یافته اصلی این مقاله را می توان اینگونه بیان کرد که همکنش دو هنر فن آوری زاد سینما و معماری، دستاوردهای شگفتی را در مفهوم کیفیت فضا در هر دوی این پهنه ها نوید می دهد.