یکی از اهداف پایداری اجتماعی، نزدیک کردن مردم به طبیعت و برقراری تعادل میان انسان و طبیعت است رابطه انسان با طبیعت رابطه ای پیچیده و تاریخی است مطالعه تاریخ باغسازی نشان می دهد که توجه به طبیعت در فرهنگ ها و تمدن های مختلف از جایگاه ویژه ای برخوردار است باغ های تاریخی به عنوان میراث ملی و سندی با ارزش از هویت تاریخی و فرهنگی، بیانگر رابطه تنگاتنگ میان تمدن و طبیعت هستند لذا آشنایی با تاریخ سبک باغسازی به شناخت مردم امروزی و چگونگی تشویق آنان به توسعه پردیس سازی و منظره سازی کمک فراوان می کند. در مقاله حاضر ضمن بررسی باغ های طی قرون متعادی در کشورهای مختلف با استفاده از روشم قایسه توصیفی - تحلیلی به بیان اشتراکات و اقترافات در نوع نگرش و شیوه های طراحی در شرایط محیطی و فرهنگی تمتوع پرداخته است و نتایج حاصله نشان می دهد که مدت هاه قبل از اینکه سایر جهانیان متوجه رابطه میان انسان و محیط زیست شوند ایرانیان ارتباط نزدیکی با طبیعت برقرار کرده اند و برعکس تفکر غربی که انسان را حاکم بر طبیعت می دانستند در تفکر شرقی و ایرانی احترام به طبیعت، امری مهم تلقی می شد و گرایش به طبیعت اساس رابطه معنوی انسان با طبیعت بوده است.