رویکردی که امروزه در جهان به سمت پایداری صورت گرفته حاصل احساس خطر بزرگیست که از وضعیت نگران کننده کره زمین بوجود آمده است مصرف انرژی بسیار بالاست و این امر منجر به دامن زدن به مشکلاتی از قبیل افزایش گرمای زمین و اتمام سرمایه های طبیعی و منابع انرژی می گردد اکنون لازم است تا الگوی مصرف را در جوامع پرجمعیت امروزی عوض کنیم و به سرعت راهکار جایگزینی برای تامین انرژی بدون استفاده از منابع رو به اتمام موجود پیدا کنیم. در برخی از کشورها از جمله ایران با داشتن تجارب غنی گذشتگان در مودر معماری بومی و روش های موثر بکار رفته در بناها جهت سازگاری با طبیعت و تامین آسایش محیطی در هر اقلیم، امکان توسعه پایدار در زمینه معماری تا حدود زیادی فراهم است. شرایط کنونی ایجاب می کند تا تجارب گذشتگان را با مهارت های علمی و عملی خویش ترکیب کنیم تا بتوانیم گامی موثر در جهت توسعه پایدار برداریم. تامل در برخی از مصالح بومی که مزایایی همچون قابلیت استفاده مجدد و امکان بازیافت را داشته و همچنین کمترین تهدید را برای طبیعت دارند می تواند راهگشای مناسبی برای اقدامات نوین در حوزه معماری باشد که این امر در معماری سنتی ایران کاملا مشهود بوده است.