سیستم های انرژی زمین گرمایی از خاک زیرسطحی به عنوان محیطی برای ذخیره گرمای فصلی استفاده می کنند این سیستم ها با انتقال گرمایش و سرمایش از زیر سطح به داخل ساختمان دمای آن را تعدیل می کنند و از آنجا که در این روشم قدار بسیار کمی دی اکسید کربن تولید می شود، اهمیت خاصی یافته اند. در کل دو نوع سیستم انرژی زمین گرمایی مرسوم است: سیستم های باز و سیستم های بسته سیستم های باز از آب زیرزمینی برای ذخیره و جمع نمودن گرما استفاده می کنند این سیستم ها عموما متشکل از یک یا چند چاه استخراج و تزریق برای به گردش درآوردن آب زیرزمینی هستند این استخراج و تزریق مداوم اثرات متعددی در پی دارد که در این مقاله پس از معرفی کامل تر این سیستم ها به اثرات هیدرولوژیکی آنها بر محیط زیست پرداخته می شود من جمله: اگرچه سیستم های انرژی زمین گرمایی باز به دلیل تزریق دوباره آب زیرزمینی به همان آبخوان استخراج صرف ندارند، اما آشفتگی های حاصله در الگوی جریان آ زیرزمینی می تواند تا فاصله چندین کیلومتری قابل توجه باشد استخراج و تزریق های متناوب می تواند موجب ناهموار شدن و دندانه ای شدن مسیرهای جریان شود در این حالت آب زیرزمینی یک الگوی جریان طولانی تر و نیز سرعت بیشتری در مسیرش به سمت چاه استخراج خواهد داشت.