پیوند بین مصالح و تکنولوژی تندیس خاصی را پدید می آورد که حاصل خلاقیت در طراحی سازه و فن آوری های نوین در ساخت است. این پیوند در معماری گذشته اکثر کشورهای جهان وجود داشته است اما به تدریج در پی تحولات دوره معاصر توجه به همسازی سازه و معماری باعث به وجود آمدن نوعی حساسیت و رویکردی ویژ] به استفاده از فناوری های جدید سازه در معماری و روش های پیشرفته ساخت در اجرای ساختمان ها گردید. از این رو موضوع بررسی شده در مقاله حاضر ارتباط دهنده حوزه مصالح و تکنولوژی و همچنین انعطاف پذیری در آنهاست. مشخصه اصلی این مقاله رهیافت کل نگرانه و به سازه های ساختمان است. در این مقاله از رهیافت ریاضیاتی به سازه های ساختمانی اجتناب شده اما از اصول بنیادی حاکم بررفتار اجزاء سازه ای غفلت نشده است. در این راستا سیستم های سازه ای متداول با توجه به عملکرد سازه ای و کاربرد آنان مورد بررسی قرار گرفته اند دسته بندی سازه ای به عنوان اشکال و فرم های کلی معماری و ارائه ارتباط آنها با رفتار سازه ای و انعطاف در مصالح ساختمانی موجب می شود که انتخاب و به ارگیری آنها با تکیه بر توجه همزمان به ملاحظات فرم، بافت و رفتار سازه ای همراه باشد و بهص ورت آگاهانه تر و کاربردی تر صورت پذیرد.