امروزه با توجه به رشد روز افزون جمعیت شهرنشین و در پی آن گسترش شتاب زده و لجام گسیخته شهر ها، مسائل و مشکلات عدیده ای پیش روی جوامع بشری قرار گرفته است از این رو افزایش سطح سکونتگاه های شهری در محدوده شهرستان ساری نیز بدون توجه به قابلیت ها و محدودیت های اراضی و همچنین فرآیند ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری صورت می گیرد که هر روز موجب نابودی سطح وسیعی از اراضی با ارزش میگ ردد فرآیند مکان گزینی بهینه کاربری توسعه شهری استفاده ممکن انسان از سرزمین برای کاربری توسعه شهری را برآورد می سازد. پژوهش حاصر که تحقیقی توصیفی و تحلیل و از نوع کاربردی می باشد در شهرستان ساری با هدف طراحی و به کارگیری مدل کل نگر و انعطاف پذیر به منظور مکان گزینی بهینه کاربری توسعه شهری با بهره گیری از فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) و مدل سیستمی انجام شده است. فرآیند تحلیل شبکه ای، روشی نسبتا نوین در عرصه پژوهش های محیط زیستی است که بر پایه تاثیرگذاریم تقابل معیارهای محیط زیستی و البته قضاوت خرد جمعی استوار می باشد از دیگر سو، مدل سیستمی، مدلی فراگیر در تعیین کاربری های بهینه ارارضی است کهم در آن ابتدا با تهیه نقشه یگان های زیست محیطی و سپس با روش های تحلیلی مناسب توان انواع کاربری ها، ارزیابی میگ ردد نتایج پژوهش حاضر با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در جهت بهینه سازی فعالیت ها به منظور جلوگیری از به هم خوردن تعادل های محیط زیستی به ارائه راهکارهایی پیشنهادی بر اساس پهنه بندی اراضی محدوده مطالعاتی به منظور تعیین مناسب ترین پهنه ها برای اختصاص به توسعه شهری انجامید.