امروزه با توجه به افزایش جمعیت و کمبود مسکن در شهر ها دستیابی به توسعه شهری از ضروریات اساسی به شمار می رود عدم توجه به کیفی بودن مفهوم توسعه توسط مدیران و رونمودن به راه حل های کمی که مفهوم رشد را به جای توسعه در بر می گیرد شهر هایی مانند شهرکرد را با مشکلات جدی روبرو نموده است. تراکم ساختمانی از جمله مقوله هایی است که در طرح های شهری ایران مورد توجه قرار گرفته و به عنوان ابزار مهم برای مهار توسعه شهر و تعادل بخشی فضایی به آن مطرح شده است. هرگونه تغییر در وضعیت تراکم ساختمانی اثرات محسوس بر جامعه و کالبد محیط مسکونی بر جای می گذارد. تراکم های ساختمانی نابجا و غیرفنی باعث عدم تعادل شده و کیفیت زندگی ساکنین را تحت الشعاع قرار داده است که ایمنی ساختمان ها، دسترسی، اشراف، سایه اندازی، سد معبرها و سایر مزاحمت ها از آن جمله اند. در این نوشتار وضعیت موجود شهر شهرکرد یا ضوابط طرح تفضیلی جاری، با استفاده از روش کاربردی - کیفی مورد بررسی قرار گرفته که محور بررسی تراکم ساختمانی بوده و مشکلات شهری از این منظر به آزمون گذاشته شده اند. نتیجه بدست آمده حاکی از مشکلات بوجود آمده بدلیل ناکارآمد بودن ضوابط تراکم طرح تفصیلی شهرکرد در روند توسعه شهری و سیاست شهرداری در اخذ عوارض در عوض عدم رعایت ضوابط طرح تفصیلی و تشویق شهروندان به ساخت و ساز در ارتفاع و جلویگری از گسترش شهر است. در انتهاب ه این راه حل می رسیم که با بازنگری ضوابط تراکم و عوامل وابسته آن، ارتفاع و تفکیک در طرح تفصیلی شهر کرد در قالب نوسازی های جاری در شهر می توان رشد و توسعه شهری را در مسیر مرتفع کردن مشکلات بافت شهری هدایت کرد و با تغییر در سیاست های شهرداری از مشکلات ایجاد شده توسط تراکم در بافت شهری کاست.