توسعه فضای سبز شهری در تهران از روند رو به رشدی برخوردار بوده است به طوری که تعداد پارک ها در مقیاس همسایگی، محلی و منطقه ای افزایش یافته است ولی نکته قابل توجه توزیع و پراکنش نامناسب فضاهای سبز عمومی در سطح شهر تهران است. پژوهش حاضر که در جهت برنامه ریزی برای فضاهای سبز شهری تدوین شده است در پی پاسخگویی به سوالات زیر می باشد: وضعیت منطقه 6 به لحاظ سرانه کاربری فضای سبز چگونه است؟ گسترش فضاهای سبز شهری باید دارای کدام ساختار سلسله مراتبی شهری باشد؟ در تهیه و تدوین مبانی نظری و علمی پژوهش وسوابق از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. در بخش مربوط به بررسی نمونه موردی، مطالعات مربوط به منطقه 6 شهرداری تهران از طریق مطالعات اسناد دولتی (گزارش ها، تحلیل ها، جداول و نقشه ها) و طرح های موجود و همچنین جمع آوری داده ها و اطلاعات آماری صورت گرفته است. نتایج نشان داد ایجاد و توسعه فضاهای سبز تفریحی (پارک ها) متناسب با ساختار فضایی و سلسله مراتبی شهرها، باعث سبز شدن یکنواخت همه نقاط شهر، دسترسی آسان همه شهروندان، به این فضاها و بهره مندی از مزایای آن و هویت بخشی به محلات مسکونی می شود. در نهایت پیشنهادهایی در متن شهرسازی و راهکارهایی برای گسترش ساختار سلسله مراتبی فضاهای سبز شهری مطرح شد.