از آنجا که کودکان عامل پیوند نسل های گذشته و حال محسوب می شوند و با توجه به اینکه آنها قسمت عمده ای از جامعه ما را تشکیل می دهند تلاش برای شناخت و آشنایی با نیازها و سرشت فطری آنها که در کودکی به آن نیازمند هستند ضروریست امروزه با توسعه روز افزون شهر های کوچک و بزرگ و فاق د فضاهای شهری مطلوب سازگاری فضاهای شهری با نیاز ساکنان در کانون توجه کارشناسان قرار گرفته است فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند این فضاها بخش عمده ای از زمان و محی طزندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می دهند و از دیدگاه مهندسی علوم انسانی ارتقاء کیفیت این فضاها می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی های گروهی و حتی آموزش رشد خلاقیت کودکان و نوجوانان موثر باشد این نوشتار می کوشد تا مبانی و اصول و فضاهای مورد نیاز برای ایجاد شهری دوست داشتنی از دیدگاه کودکان را بررسی کند. روش مورد استفاده در این پژوهش روش توصیفی - تحلیلی می باشد و جنبه کاربردی دارد در این پژوهش سعی شد با استفاده از روش های مشارکتی نظیر پرسشنامه، نقاشی، انشا و مصاحبه نظرات 130 کودک قزوینی در مورد شهر و فضاهای شهری و همچنین اطلاعاتی راجع به مکان های مورد علاقه و کم علاقه آنها و جمع آوری شود و سپس ویژگی های یک شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان مورد بررسی قرار گرفت و معیارهای آنان برای ایجاد این شهر بیان شد.