بشر از ابتدا سعی داشته است برای ساخت وطراحی مکان ها و وسایل مورد نیاز خود از طبیعت و محیط زیست اطراف خود الهام گیرد بیونیک و معماری بیونیک علمی است که به الهام یابی فنی از ساختمان ها رفتار ها و ارتباطات گوناگون عالم جانداران می پردازد امروزه بشر با ساخت مدل های واقعی معماری ملهم از طبیعت با قدرت خلاقیت و سازندگی طبیعت به رقابت برخواسته است. ذهنیت ارگانیک و بیونیک مهمترین روند قرن بیستم بوده و طراحان برای استفاده و تقلید از فرم های طبیعی تاکنون دو شیوه را به کار برده اند شیوه اول اینکه هدف طراح فقط تقلید از ظاهر خارجی فرم های طبیعی باشد که در این صورت ساختمان ها فقط بازتابی از زیبایی ظاهری موجود در طبیعت محیط اطراف می باشد شیوه دوم آن که طراح از فرایند هایی که فرم های طبیعی را شکل داده اند برای خلق طرح های جدید الهام می گیرد زاها حدید از جمله معمارانی هست که در آثار خود از فرم بیونیک استفاده کرده است و آنچه زاها حدید را معماری معاصر ساخته است جریان «روح زمانه» در سازه های اوست. بدین گونه که او معماری ای برای جهان پرشتاسب و سیلانی امروز طرح می کند و برخلاف اکثرم عماران بزرگ سبکی کاملا آزاد و رها را در پیش می گیرد تا جایی که ارجاعات معدود او را تا حدودی برخاسته از ناخودآگاهش تلقی می کنند چنانکه برخی منتقدان فرم های ارگانیک و دورانی جدید آثار او را ملهم از طبیعت پر از باتلاق های جنوب عراق می دانند این مقاله سعی دارد با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی به بررسی مفهوم بیونیک و مصادیق کاربردی الگوبرداری فرم و ساختار از طبیعت و همچنین فرم بیونیک در آثار معماری زاها حدید را بررسی نماید.