همواره آدمی برای پاسخگویی به نیازهای خود در اندیشه ایجاد فضایی بوده که در آن با درک آرامش، امنیت و حسن تعلق آخرین پاسخ که نه، بهترین پاسخ را پیدا نماید. عنصرج داناشدنی در رابطه با انسان طبیعت است تا جایی که قانون حاکم بر زندگی انسان است تفکری که به شدت در معماری سنتی ایران تجلی یافته است و در وسعتی فراتر از ایران معماران بزرگی چون فرانک لویدرایت پیوند معماری با طبیعت را به شدت مورد توجه قرار داده اند. زمانی معماری پایدار می ماند که در کنار طبیعت و به موازات آن باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی است. طرح فوق گامی در جهت ارتقای سطح کیفی زندگی و پس انداز میراث آیندگان است که نتیجه آن طبیعتا به صرفه شدن ساختمان ها، صرفه جویی در مصرف انرژی و مقابله با مشکلات زیست محیطی است.