دسترسی به آب آشامیدنی سالم از نیازهای اساسی هر جامعه به شمار می رود. ورود فلزات سنگین به منابع آب از راه های مختلف یکی از مشکلات زیست محیطی نگران کننده بشر می باشد هدف از این مطالعه بررسی غلظت فلزات سنگین در منابع آب آشامیدنی شیراز می باشد. در این مطالعه مقطعی - تحلیلی بوده و جمعیت مورد مطالعه منابع آب آشامیدنی شهر شیراز است. نمونه گیری از روش DATA PRESENT SECONDARY استفاده شده است. این مطالعه به بررسی داده های موجودی که با روش های استاندارد غلظت فلزات سنگین از منابع (چاه ها و سد درودزن و شبکه آبرسانی) در طی سال های 1388 1387 اندازه گیری شده است می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 11/5 استفاده شد. میانگین داده های آهن در سال 1387 در آب آشامیدنی شهر شیراز 12/9639 میلی گرم در لیتر بود که با مقایسه یا حداکثر مقدار مجاز این فلز در آب آشامیدنی کمه 1 میلی گرم در لیتر است تفاوت معنی داری وجود دارد میانگین روی در آب آشامیدنی شیراز طی سال های 1387 و 1388 به ترتیب 27/8642 و 18/021 میلی گرم در لیتر بود که تفاوت معنی داری با مقایسه آن با حداکثر غلظت مجاز این فلز در آب آشامیدنی 15 میلی گرم در لیتر دارد. میانگین غلظت کادمین در طی سال های 1387 و 1388 به ترتیب 0/2255 و 0/3591 میلی گرم در لیتر بود که تفاوت معنی داری با احداکثر غلظت مجاز 0/01 میلی گرم در لیتر دارد و مقدار کادمین بیش از 20 برابر حداکثر غلظت مجاز آن است. غلظت میانگین کروم شش ظرفیتی در سال 1387 و 1388 به ترتیب 2/5059 و 2/7552 میلی گرم در لیتر بود که تفاوت معنی داری با حداکثر غلظت مجاز این فلز در آب آشامیدنی که 0/005 میلی گرم در لیتر دارد و مقدار کروم در آب بیش از 500 برابر حداکثر غلظت مجاز آن است. مطالعه نشان می دهد که غلظت تمام ففلزات اندازه گیری شده از حداکثر غلظت مجاز بالاتر بوده که خود موید مشکلاتی نظیر خرابی و پوسیدگی در شبکه توزیع آب، نبود شبکه جمع آوری و تصفیه فاضلات شهری در برخی از نقاط شهر و دفع فاضلابها در چاه های جاذب، دفع غیر اصولی پسماندهای جامد شهری، استقرار صنایع مختلف در شهر و اطراف آن از مهمترین منابع احتمالی ورود فلزات سنگین به منابع آب های سطحی و زیرزمینی منطقه و شبکه آبرسانی می باشند.