فرسایش‌پذیری خاک نشان‌دهنده مقاومت ذرات خاک در برابر پراكنده شدن در اثر برخورد قطرات باران و انتقال است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ویژگی‌های خاک بویژه اندازه ذرات کربنات‌ها بر فرسایش‌پذیری خاک انجام شد. محدوده مورد مطالعه در حوزه آبخیز آيج، شرق شهرستان جونقان استان چهارمحال ‌و بختياري واقع شده است. در این پژوهش، علاوه بر اینکه از نتایج یک مطالعه تفصیلی خاکشناسی استفاده گردید، از عمق 20 سانتی‌متری پروفيل‌هاي خاک مربوط به این مطالعه، نمونه‌برداري جداگانه جهت اندازه‌گیری درصد ذرات رس، سیلت، شن و اجزاء آن انجام و مقدار عامل فرسایش‌پذیری خاک (K) قبل و بعد از حذف کربنات‌ها محاسبه گردید. نتایج مقایسات میانگین ذرات رس، سیلت و شن‌خیلی‌ریز قبل و بعد از حذف کربنات‌کلسیم نشان داد که میانگین مقدار رس خاک‌ها با حذف کربنات کلسیم به طور معنی‌داری 77/6 درصد افزایش و میانگین مقادیر سیلت و شن‌خیلی‌ریز به طور معنی‌داری به ترتیب 85/2 و 79/0 درصد کاهش یافتند. با حذف تمام کربنات‌ها، میانگین فرسایش‌پذیری 6/13 درصد به طور معنی‌داری (001/0 > p) کاهش یافت. این کاهش نشان داد که با به‌کارگیری نموگراف ويشماير و فرمول مربوطه، مقدار فرسایش‌پذیری بیشتر از مقدار واقعي آن برآورد می‌شود. رس اثر کاهشی بر فرسایش‌پذیری خاک داشت. این اثر قبل از حذف کربنات کلسیم در سطح احتمال 5 درصد و بعد از حذف این نمک در سطح احتمال 1/0 درصد معنی‌دار شد. ذرات سیلت به تنهائی و همراه با شن‌خیلی‌ریز اثر افزایشی بر فرسایش‌پذیری خاک داشتند. این اثر قبل و بعد از حذف کربنات‌کلسیم در سطح احتمال 1/0 درصد معنی‌دار شد.