هوا، آب و خاک به عنوان سه فاکتور اصلي سازنده محيط زيست پيرامون ما، به دليل اهميتي که در حيات موجودات زنده به ويژه انسان دارند، همواره مورد توجه بوده و بررسي مخاطرات و آلودگي هاي پديد آمده در آن ها جايگاه خاصي در مطالعات و تحقيقات دانشمندان و پژوهشگران داشته است. موجودات زنده بنا به سرشت خود و سياست هايي که در خلقت آن ها وجود دارد، براي ادامه حيات و انجام فعاليت هاي حياتي خود نياز به هوائي پاک و عاري از آلودگي دارند، چرا که آلودگي هوا با تاثيرگذاري شديد بر پارامترهاي ديگر محيط زيست، مي تواند به شدت فعاليت هاي زيستي و سلامت موجودات زنده از جمله انسا ن ها را به طور مستقيم يا غيرمستقيم به مخاطره اندازد) آلودگي هوا يکي از ابعاد آلودگي زيست محيطي را تشکيل ميدهد که موجب افزايش بيماري هاي قلبي، تنفسي،کاهش ميازان ديد،سوزش چشم وخسارت به گياهان، حيوانات واشيا ودر سطح جهاني منجر به گرمايش چهاني ، افت ازن اتمسفري ، باران اسيدي وغيره شده است اگر چه در کشور هاي توسعه يافته از سرمايه گذاري واطلاع رساني به مردم در باره منافع و هزينه هاي حفظ وتخريب محيط زيست وفناوري هاي نوين در زمينه کنترل آلودگي هاي محلي مانند آلودگي هواي شهرها حاصل شده است اما هنوز کشور هاي در حال توسعه مانندکشور ايران با اين چالش بزرگ رو برو هستند.