‌نقش و اهميتي كه آب براي تداوم زندگي موجودات زنده و در بين ايشان انسان و جوامع انساني دارد، مسلماً بر هيچ كس پوشيده نيست. از آنجا كه كشور ما كشوري خشك و نيمه‌ خشك است و بارندگي در آن درمقابل خشكسالي نادر به نظر مي‌رسد، بنابراين پيش ‌بيني‌هاي لازم براي اين پديده طبيعي و كاهش خسارات ناشي از آن در كشور لازم مي باشد، ‌تغيير الگوي كشت يكي از راهكارهايي است كه اكثر كارشناسان براي كاهش خسارات ناشي از خشكسالي پيشنهاد و بر اجراي آن تأكيد دارند. با تغيير الگوي كشت و الگوي غذاي مردم در مديريت ريسك مي‌توان از بسياري خسارت‌ هاي ناشي از خشكسالي جلوگيري كرد. ‌بايد از محصولاتي كه مخصوص مناطق خشك هستند، حمايت شود و خريد تضميني آنها در دستور كار قرار گیرد و كشاورزان به كاشت اين محصولات تشويق شوند. ‌بايد در زمينه الگوي كشت به دانش بومي و تجربه پيشينيان توجه بيشتري شود. ‌با اتخاذ تدابير لازم در كشور مي‌توان پديده خشکسالی كه براي كشاورزان به پديده اي شوم تبديل شده به امري طبيعي و با كمترين خسارت تبديل گردد. اين تحقيق با هدف لزوم سياست گذاري در خصوص بازنگري الگوي كشت محصولات زراعي انجام شد.