در این مطالعه اثرات متقابل بار آلی آب شامل سه تراکم متفاوت 5 تن، 10 تن و 20 تن و دو نسبت کربن به نیتروژن (C/N) آب شامل 10 و 20 در آکواریوم هایی به حجم 80 لیتر به مدت چهار هفته بر روی پارامترهای کیفی آب شامل بیومس و CODمورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این نسبت بهینه C/N در هرکدام از تراکم های متفاوت 5 تن، 10 تن و 20 تن هم به صورت جداگانه تعیین شد.روال کار به این صورت بود که هر روز صبح راس ساعت 7.5 این مقادیر برابر با 0.9، 1.8 ،3.6 گرم غذا و 007/0، 014/0 و 028/0 کلراید آمونیوم به ترتیب تراکم 5 تن، 10 تن و 20 تن به آکواریوم ها اضافه می شدند. همچنین با در نظر گرفتن این مسئله که برای ایجاد نسبت کربن به نیتروژن 20 به ازای هر گرم غذا باید 0.9 گرم نشاسته به آکواریوم ها اضافه کرد به صورت روزانه این مقدار محاسبه و افزوده شد.نمونه برداری هم به صورت هر دو هفته یک بار، در کل سه بار در ساعت 11.5 صبح انجام می گرفت. یکی از مشکلات عمده در صنعت آبزی پروری متراکم، تجمع ترکیبات نیتروزن دار غیرآلی سمی به عنوان مثال آمونیوم و نیتریت در آب است که منجر به کیفیتی نامطلوب در آب می گردد. در روش کربن به نیتروژن کنترل نیتروژن از طریق غذادهی باکتری ها با کربوهیدرات (به عنوان مثال نشاسته، سلولز،گلوکز) و به دنبال آن جذب نیتروژن از آب و سرانجام تولید پروتئین های میکروبی که در واقع همان فلوک های باکتریایی هستند انجام می گیرد. که تمام این موارد بستگی به نسبت کربن به نیتروژن بیومس میکروبی و میزان کربن اضافه شده به محیط دارد. نتایج این تحقیق نشان داد که نسبت کربن به نیتروژن و تراکم و هم چنین اثر متقابل آن ها بر روی بیومس و میزان cod معنی دار بود(05/0>p).در مجموع از نظر بیومس و میزان cod دو تیمار (5:10) و (10:10) عملکرد بهتری نسبت به سایر تیمارها نشان دادند.