سماق از گونه های درختی-درختچه ای است که در مناطق استپی و کوهستانی ایران به صورت توده ها و گروه های خالص یا همراه با گونه های دیگر رویش دارد این گیاه در اروپای جنوبی و آسیای غربی انتشار دارد و همواره به لحاظ اکولوژیک و غذایی مورد توجه بوده است. مطالعه با شناسایی توده ها و آماربرداری به روش ترانسکت نواری انجام شد. در اين تحقيق سه مورد توده سماق واقع در حوزه لتیان شامل توده سماق دره آخرين حاجي آباد و دو مورد در مسير فشم به ميگون بررسي شدند. توده های سماق در 2000 تا 2200 متر از سطح دريا حضور داشته و عموما خالص و یک اشكوبه هستند. اشكوب سماق در ارتفاع 2-1.5 متر، به فرم شاخه زاد و با تاج پوشش 25 تا 90 درصد (در توده های مختلف) دیده می شود. pH خاك 7.3 تا 7.7 بوده و ميزان آهك كل 1 تا 5 درصد است. ميزان پتاسيم قابل جذب 220 تا 780 پي پي ام و ميزان فسفر 5 تا 18 پي پي ام اندازه گيري شده است. ميزان ازت 0.05 تا 0.14 درصد، ميزان كربن آلي خاك 0.4 تا 1.8 درصد بوده و بافت خاك بصورت لومی رسي، لوم رس شني و لومی شنی است.