امروزه استفاده از نانوتکنولوژی و محصولات نانو در صنایع مختلف به طور وسیعی در حال گسترش بوده و نوآوری های جدید علمی از نانوذرات مهندسی ساز در مقیاس اتمی (قطر کمتر از 100 نانومتر) برنامه های کاربردی مفیدی را در الکترونیک، مواد شیمیایی، حفاظت محیط زیست و ... سبب شده است. با این حال انتشار نانوذرات به محیط زندگی آبزیان از مشکلات جدید زیست محیطی به شمار می آید. استفاده از ترکیبات آنتی¬اکسیدان طبیعی جهت کاهش یا توقف اثرات سوء ناشی از نانوذرات در آبزیان می¬تواند از راه¬کارهای حفاظتی و افزایش توان تحمل آن¬ها باشد. در این میان استفاده از فنونی نظیر انواع شیوه¬های بافت شناسی و همچنین سنجش برخی شاخص¬ها بویژه انواع مرتبط با دستگاه گوارش حیوان می¬تواند ابزار مناسبی برای ارزیابی کامل سلامتی موجود زنده در برابر سموم موجود در مواد غذایی مصرفی آن باشد. نتایج تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که نانوذرات منجر به تجمع فلز مربوطه در کبد، پوست و آبشش ماهیان می¬شود و تجویز خوراکی ترکیبات محافظت کننده طبیعی از طریق غذا حداقل می¬تواند نقش موثری در کاهش آثار سوء سموم در آبزیان ایفا نماید. در این مقاله به بررسی منابع علمی موجود در زمینه سمیت خوراکی نانوذره نیکل در آبزیان بویژه ماهیان پرداخته خواهد شد و سعی می¬شود تا به مطالعات انجام شده در زمینه استفاده از ترکیبات طبیعی مانند سلیمارین و ترکیباتی نظیر انواع فلاونوییدها در موجودات مختلف و کارکرد محاظتی آن¬ها در سایر موجودات و ارایه الگویی برای استفاده در آبزیان پرداخته شود.