افزایش عملکرد کیفی و کمی گندم به عنوان یک محصول استراتژیک دارای اهمیت زیادی است. بنابراین به منظور بررسی بیشتر آزمایش¬هایی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار و سه تیمار شامل کاربرد دو سطح غلظت سایکوسل (صفر و 5/2 گرم در لیتر)، سولفات روی در 3 میزان (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2 سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) در سال زراعی 93- 1392 در دو مکان شامل مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام و ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاکی بوشهر انجام یافت. برخی ویژگی¬های مورفو- فیزیولوژیک، و عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم رقم کوهدشت تحت این تیمارها بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد کلرمکوات کلراید موجب افزایش تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه شد. در این آزمایش کاربرد سطوح دوم و سوم عنصر روی از منبع سولفات¬روی عملکرد دانه نسبت به شاهد را به ترتیب 1/18% و 3/24% افزایش داد. بالاترین میانگین تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه از تیمار محلول¬پاشی سایکوسلدر غلظت 5/2 گرم در لیتر و کاربرد50 کیلوگرم در هکتار سولفات¬روی و پیش¬تیمار بذر با کود زیستی نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی به نظر می¬رسد تحت شرایط دیم کاربرد سایکوسل ، سولفات روی و نیتروکسین در بهبود و افزایش عملکرد دانه گندم مؤثر باشد.