به لیمو(Lippia citroiodora) درختچه اي است خزان دار، برگ ها، بخش اصلي دارويي اين گياه را تشکیل میدهند. از آنجا که میزان تولید محصول، با میزان عرضه عناصر معدنی و آلی خاك که براي آنها قابل استفاده باشد،متناسب است، تحقیقی بر روی برخی خصوصیات کمی و کیفی به لیمو به منظور بررسی و مقایسه تاثیر کودها با منشا مختلف آلی و شیمیایی انجام گرفت. بدین منظور قلمه های ریشه دار شده گیاه به لیمو در اوایل فصل بهار در گلدان هوای آزاد کشت شد. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل نوع کود در چهار سطح و هریک در سه سطح شامل : کود کلات آهن (0 ، 2 و 4 در هزار)، نانو کلات آهن (0 ، 2 و 4 در هزار)، چای کمپوست (0 ، 3 و 5 در هزار) و نیتروکسین (0 ، 0.25 و 0.5 در هزار) می باشد. بستر کاشت شامل خاک باغچه، ماسه و کود گاوی به نسبت مساوی می باشد. تیمارها در 3 نوبت و به فاصله هر 15 روز یکبار اعمال شدند. نتایج حاصل از آزمایش صورت گرفته حکایت از این داشت که کود زیستی نیتروکسین در مقایسه با سایر تیمارهای کودی به کار رفته، به طور سودمندتری باعث افزایش عملکرد رویشی و درصد اسانس گیاه به لیمو گردید. پس از کود زیستی نیتروکسین، نانو کلات آهن در وضعیت بهتری در مقایسه با کودهای دیگر قرار داشت. در این شرایط بهترین واکنش گیاه به لیمو زمانی اتفاق افتاد که سطوح متوسط این کود (2 در هزار) به کار رفته بود. کود چای کمپوست اگر چه باعث تولید بایومس بیشتر در مقایسه با عدم کاربرد آن شد ولی تغییر چندانی در میزان اسانس مشاهده نشد.