یکی از مسائل مهم در طراحی سدهای خاکی نشت از زیر سد می باشد. این نشت موجب افزایش فشار هیدرواستاتیکی در پی و اصطلاحا افزایش نیروی بالابرنده می شود.بنابراین پديده نشت بايدبه گونه اي كنترل ومحدود شودتا ازاتلاف آب وايجاد اثرات نامطلوب حاصل ازآن نظيرآبشستگي جلوگيري شود.دراين مقاله جهت بررسي گزينه هاي مختلف كاهش نشت ازنرم افزار Seep-2D به روش اجزای محدود مدلسازی شده است.در این پژوهش به بررسی تاثیر نسبت ارتفاع دیواره آب بند به عمق فنداسیون،میزان نفوذپذیری هسته به پوسته در دو حالت ایزوتروپ وغیر ایزوتروپ زمانی که هسته سد بصورت مایل است مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان میدهد که افزایش طول دیواره آب بند مادامی که کمتر از ضخامت لایه نفوذپذیر باشد تاثیر چشم گیری در کاهش دبی نشت ندارد اما هنگامی که طول دیواره آب بند بیشتر از 90 درصد ضخامت لایه نفوذ پذیر باشد دبی نشت بطور قابل ملاحظه ایی کاهش یافت و هم چنین با افزایش نسبت نفوذپذیری مصالح هسته به پوسته مقدار دبی نشت افزایش می یابد اما زمانی که نسبت نفوذپذیری هسته به پوسته بیشتر از 20 درصد میشود سرعت افزایش دبی نشت کاهش می یابد اما نرخ افزایش دبی نشت با افزایش ضریب تبدیل مقدار نسبتا ثابتی می باشد.