اجرای طرح های حفاظت خاک و آب باید متکی به نتایج تحقیقات و بررسی های علمی باشد. در سالهای اخیر روش های جدیدی برای کنترل فرسایش در پیش گرفته شده است که با تغییراتی بر حسب شرایط منطقه ای در طرح ها و برنامه های اجرایی می تواند مورد اجرا گذاشته شود.
برای حفاظت خاک در مقابل عوامل تخریبی مسلماً روشهای متعددی وجود دارد، معمولاً از روشهای مکانیکی و غیر مکانیکی برای این منظور استفاده می کنند، ولی در تمام برنامه ریزیها مسئله ای را که می باید به آن توجه نمود، نگهداری و حراست عوامل مهم محیط یا اکولوژیکی است. اقدامات مکانیکی، شامل عملیاتی مانند تراس بندی، ایجاد آبراهه های انحرافی، احداث بندها و روش غیر مکانیکی شامل عملیاتی مانند استفاده صحیح از زمین، دادن کود مناسب، شخم مناسب، و تناوب زراعی می باشد. هر زمان بدون مطالعات و بدون بررسیها بخواهیم یکی از عوامل محیط را تغییر بدهیم مسلماً تخریب خاک شروع می شود.
روشهای مستقیم جلوگیری از فرسایش آبی از طريق ايجاد بانكت¬هاي افقي در امتداد خطوط تراز و ايجاد سكوهاي محافظ و حائل و ديگر اقدامات برای جانشین نمودن پوشش گیاهی است. مسلماً اگر استفاده از پوشش گیاهی سازگار با شرایط اقلیمی و خاک شناسی مناطق، (مانند مناطق گرم و خشک که بخش زیادی از کشور مارا شامل می شود) از جمله بادام کوهی و گیاه وتیور با دقت انجام گیرد مسئله فرسایش از اهمیتش فوق العاده کاسته خواهد گردید.
آنچه انگيزه روي آوردن به چنين پژوهشي را سبب شده است، اهميت مسئلۀ فرسايش خاک و ضرورت اجراي طرحهاي حفاظت خاک و آبخيزداري بر پايۀ نتايج حاصله از تحقيقات و بررسيهاي علمي در هر منطقه و حوضه آبخيز مي باشد.