هدف از این بررسی معرفی گونه گیاه دارویی (آویشن) است که در ایران بیشتر برای تغذیه دام و طیور مورد استفاده قرار می گیرد. آویشن شامل تیمول و کارواکرول می¬باشد که دارای ویژگی¬های آنتی اکسیدانی قوی می¬باشند.
طب انسانی و حیوانی از این گیاه در درمان سرفه ضد نفخ ، ضد میکروب، ضد قارچ، ضد اسپاسم و دهان شویه استفاده می گردد. همچنین خاصیت ضد قارچی این گیاه که مانع از شیوع بیماری آسپرژیلوس (Aspergillus) در بين جوجه شتر مرغ ها مي شود.
امروزه استفاده از آنتي اکسيدان هاي مصنوعي به علت پتانسيل سرطان زايي و تداخل هايي که با ديگر افزودني هاي خوراکي ايجاد مي کند کاهش يافته، و تمايل به استفاده از ترکيبات طبيعي افزايش چشم گيري داشته است. مهمترين ترکيبات آويشن شامل فنول، تايمول (68%) و کارواکرول (3.5%) مي باشد که فراوان ترين و فعال ترين ترکيب اين گياه دارويي بوده و همراه با هيدروکربن هاي منوترپن (11.2%) و گاما ترپنين (4.8%)، خواص آنتي اکسيداني و ضدميکروبي را ايجاد مي کنند. بعلاوه کاربرد آويشن طعم و بوي گوشت مصرفي را بهبود مي بخشد. در کل نتايج تحقيقات نشان مي دهد استفاده از گياه آويشن در جيره دام وطیور و يا استفاده از عصاره آن مي تواند به طور موثري موجب حفظ کيفيت رنگ، کاهش بار ميکروبي در لاشه، کاهش اکسيداسيون چربي،افزايش طعم و ضریب تبدیل غذایی طي دوره نگهداري شود.
به طور کلی نتایج حاصل از این بررسی نشان داد افزودن آویشن به جیره دام وطیور هم از نظر درمانی و هم از نظر تغذیه ای نتایج بسیار معنی داری دارد.