گیاه الوانی ایرانی با نام علمی Allochrusa persica Boiss. متعلق به سرده Allochrusa Boiss. از قبیله Caryophyllaeae، زیرخانواده Silenoideae و خانواده Caryophyllaceae می باشد. فنولوژی، نحوه حیات یک گیاه و یا مراحل مختلف دورة رویش گیاهان را در مقاطع مختلف زمانی که در طول یک سال رخ می‌دهد را بررسی می‌کند. این تحقیق مراحل مختلف فنولوژیکی گونه Allochrusa persica از سال 1392 تا 1394 در منطقه آذربایجان شرقی به ‌منظور دستیابی به مدیریت مناسب حفاظتی، مورد مطالعه قرار گرفت. در هر منطقه مورد مطالعه منطقه معرف مشخص و پس از ثبت ویژگی‏های جغرافیایی آن، از گونه گیاهی مورد نظر 10 پایه انتخاب و در طول دو سال در فصل رویش در مقاطع زمانی 15 روزه در مرحله رویشی و هفتگی در مرحله زایشی تاریخ وقوع مراحل حیاتی گیاه شامل مرحله رویش و رشد رویشی، مرحله گلدهی، بلوغ بذر و مرحله خشک‌شدن گیاه در فرم‏های ویژه در هر منطقه ثبت گردید. همچنین آمار و اطلاعات هواشناسی شامل درجه حرارت متوسط ماهانه و میزان بارندگی ماهانه از نزدیک‌ترین ایستگاه هواشناسی به منطقه تهیه شد. با توجه به وقوع پدیده‏های فنولوژیکی گونه مورد بررسی، طول دوره چرا و زمان مناسب بذرگیری برای این گونه در هر منطقه پیشنهاد شد. نتایج نشان داد که وقوع پدیده‌های فنولوژیکی در گونه تحت بررسی بیشتر تحت تأثیر شاخص دما و شاخص بارندگی در فصل رشد قرار دارند. همچنین مناطقی که ارتفاع تقریباً یکسانی نسبت به یکدیگر دارند از نظر طول دوره فنولوژی با هم مشابه هستند. در نتیجه بر پایه نتایج اطلاعات مراحل فنولوژیک گونهAllochrusa persica ، زمان گلدهی آن اواخر اردیبهشت می باشد. برنامه‌ریزی جهت اعمال مدیریت صحیح در سیستم مناسب چرایی مراتع، تعیین زمان مناسب ورود و خروج دام، تعیین زمان مناسب جمع‏آوری بذر از سوی مدیران و برنامه‌ریزان و بهره‌بردان مراتع باید مورد توجه قرار گیرد. شمال غربی ایران و نواحی مجاور آن در ترکیه و روسیه از مراکز پراکندگی این جنس محسوب می¬شوند. سه گونه از این جنس در ایران وجود دارند که از این میان دوگونه آن اندمیک ایران هستند. بر اساس اطلاعات موجود، گونه A. persica در 38-10 کیلومتری شمال غرب زنجان) 1500-1400 متر(، ارتفاعات سنگی تبریز)1400 متر( و در نعمت آباد به طرف تبریز حضور دارد.
متاسفانه امروزه به علت رشد جوامع انسانی گیاه Allochrusa در مناطق ذکر شده در فلور ایران در خطر نابودی و یا انقراض می باشد. به علت وجود پوسته نازک و غیرسخت در بذ¬رهای گونه¬های مورد مطالعه جهت جوانه¬دار کردن بذرها معمولا احتیاج به خراش¬دهی یا استفاده از تیمارهای شیمیایی نیست.