دستيابي به اهداف هزاره سوم از طريق بخش كشاورزي و تحقق توسعه پايدار منابع مالي، فني و انساني مناسب، نيازمند مدنظر قرار دادن تمركز زدايي با توجه به نيازهاي روستاييان و كشاورزان از طريق توسعه تشكلهاي محلي مانند تعاونيها مي¬باشد كه توسعه و تقويت اين نهادها نقش مهمي در توسعه اقتصاد روستايي دارد. پژوهش پيش رو با استفاده از شيوه توصيفي-تحليلي، فرصتها و محدوديتهاي تعاونيهاي كشاورزي شهرستان سرپل¬ذهاب واقع در استان كرمانشاه را مورد مطالعه و ارزيابي قرار داده است تا از اين گذر راهبردهاي موثر بر توسعه تعاونيهاي كشاورزي در اقتصاد روستايي را شناسايي نمايد. داده¬هاي مورد نياز از طريق مطالعات ميداني و كتابخانه¬اي جمع¬آوري شده است. براي واكاوي داده ها، از مدل swot، تحليل دلفي و روش راه حل توافقي و بهينه سازي چند معياره (Vikor) استفاده گرديد. جامعه آماري شامل سه گروه مي¬باشد كه با استفاده از نمونه گيري تخصصي، 167 كشاورز عضو تعاوني، 167 كشاورز غير عضو تعاوني و 27 كارشناس تعاوني انتخاب شدند. نتايج اين تحقيق بيانگر آن است كه موانع و مشكلات ساختاري كه ناشي از ضعف سياستگذاري و جذب سرمايه در سطح محلي و منطقه¬اي است فعاليتهاي كشاورزي و به دنبال آن عملكرد تعاونيهاي كشاورزي را محدود مي¬كند. به همين جهت بيمه نمودن تعاونيها، اعطاي تسهيلات ويژهبه طرح¬هاي نوآورانه با محوريت فناوري، هدايت سرمايه بخش خصوصي به سمت اقتصاد تعاوني و كاهش موانع بانكي و اعتباري تعاونيها، در تقويت تعاوني¬هاي كشاورزي و توسعه آن در اقتصاد روستاها مي¬تواند نقش مهمي ايفا كند.