يكي از مهمترين منابع آلاينده كه در تغيير كيفيت آب مؤثر مي باشد، مواد آلاينده نفتي مي باشند كه به دليل سمي بودن، حتي در غلظت هاي بسيار محدود، خطرناك خو اهند بود. نشت آلاينده هاي نفتي ( خام و تصفیه شده) به رودخانه ها و دریاها اثرات نامطلوب زيست محيطي بر روي پوشش گياهي، مرگ جانداران دريايي، چرخه غذايي وسایر عوامل زیست محيطی منطقه خواهد داشت. تاثیرات مخرب مذکور بر روی خطوط ساحلی و نواحی دیگر بتدریج نسبت به زمان و کاربرد وسائل بازیابی آلاینده ها کاهش می یابد. فرآيندهاي گوناگوني براي كاهش غلظت آلودگيهای نفتی در رودخانه ها و دریاها وجود دارد که با توجه به نوع آلاینده نفتي، مقدار و شدت آلودگي، مختصات و مشخصات جغرافيايي، اقتصادي، فيزيكي و بيولوژيكي محل حادثه، شرايط هوا و دريا، زمان حادثه، راندمان و نوع روش جمع آوري متفاوت میباشد. لذا روش هاي مختلفی براي حفظ و ارتقاء كيفيت آب آلوده شده مورد تحقيق و بررسي محققين قرار گرفته است. از مهمترين این روشها میتوان از تجزیه بیولوژیکی، استفاده از پخش كننده ها، استفاده از پل ها و بومهای شناور، جذب و جداسازي آلاینده ها از سطح آب توسط انواع جاذب ها، آتش زدن لکه های نفتی، جداسازي فيزيكي به كمك كف گير، استفاده از کشتی ها و قایق های جمع آوری کننده نفت و غیره را نامبرد. بدیهی است پيشگيري وجلوگيري از انتشار و نشت آلودگي، همواره بهترين راهكار بوده است، اما واكنش سريع و مناسب در هنگام وقوع حادثه، مستلزم داشتن آگاهي و دانش كافي در مورد روشهاي مختلف جمع آوري آلودگي ها است. یکی از مؤثرترین این روشها، حذف زیستی میباشد که دارای هزينه اي بسيار كمتر از سایر روشهاي بوده و محصول باقيمانده از اين فرايند بر اكوسيستم ناحیه آلوده شده اثر مخربی نخواهد داشت .در اين تحقیق ضمن بكارگيري روشهای مذكور و مقایسه آنها با یکدیگر، آلودگی نفتی رودخانه زاینده رود و دریای خزر و روشهای مورد استفاده جهت حذف و پاکسازی در این آنها مورد بحث قرار مي گيرد.