به منظور بررسی کارآیی کودهای مختلف ورمی‌کمپوست بر روي خصوصیات کیفی شنبلیله، آزمایشی گلدانی به صورت طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار در گلخانه روباز دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبد کاووس به اجرا درآمد. تیمارها شامل عدم کاربرد کود ورمی‌کمپوست (خاک مزرعه به‌عنوان شاهد)، کاه خالص، کود اسبی، کود گوسفندی، 75 درصد کود اسبی+ 25 درصد کاه، 50 درصد کود اسبی+ 50 درصد کاه، 25 درصد کود مرغی+ 75 درصد کاه، 50 درصد کود گوسفندی + 50 درصد کاه، 75 درصد کود گوسفندی + 25 درصد کاه، 50 درصد کود گوسفندی + 50 درصد یونجه، 25 درصد کود گاوی + 75 درصد برگ نخل، 50 درصد کود گاوی + 50 درصد برگ نخل و 75 درصد کود گوسفندی+ 25 درصد یونجه بود. ورمی‌کمپوست به میزان 15 درصد وزنی (w/w) در گلدان پنج کیلویی با ابعاد به قطر 15 سانتی‌متر و عمق 25 سانتی‌متر به خاک گلدان اضافه و تعداد 4 بوته نگه داشته شد. نتايج نشان داد صفات مورد بررسي به طور معنی‌داری تحت تاثیر تيمارهاي مختلف ورمی‌کمپوست نسبت به تيمار شاهد قرار گرفتند. ورمی‌کمپوست 75 درصد گوسفندی+ 25 درصد کاه بیشترین تاثیر معنی‌دار بر محتوی کلروفیل a و کل قبل و بعد گلدهی و شاهد کمترین مقدار را داشت. بیشترین و کمترین مقدار کلروفیلb قبل گلدهی در تیمار 50 درصد گوسفندی+ 50 درصد یونجه و کود اسبی را داشت در حالی که در مرحله بعد گلدهی تیمار 50 درصد گاوی + 50 درصد نخل بیشترین و تیمار شاهد کمترین مقدار کلروفیلb را داشت. محتوای آب نسبی در قبل و بعد گلدهی در شاهد و کاه خالص بالاترین و در 25 درصد گاوی+ 75 درصد نخل و گوسفندی کمترین مقدار بود.