برآورد ميزان تبخيروتعرق يکي از پارامترهاي بسيار مهم در برنامه‌ريزي آبياري محسوب مي‌شود. از آنجايي که روش‌هاي مختلفي براي برآورد تبخيروتعرق پتانسيل ارائه شده است انتخاب بهترين روش در هر منطقه کاري دشوار محسوب مي‌شود. لذا محققان به سمت روشي که مورد تاييد عمومي بوده باشد گرايش پيدا نموده و نسبت به ارزيابي و يا در صورت نياز بومي‌سازي آن تلاشي صورت نمي‌گيرد.
در اين تحقيق که در برازجان استان بوشهر انجام شده است داده‌هاي سه سال زراعي متوالي از لايسيمتر زهکش‌دار براي ارزيابي روش‌هاي بلاني‌کريدل و بلاني‌کريدل اصلاح شده، تورنت-وايت، تورک و پنمن‌مانتيث‌فائو مورد استفاده قرار گرفت. براساس تجزيه و تحليل‌هاي آماري بيشترين انطباق داده‌هاي تخمين زده شده با روش بلاني-کريدل مشاهده مي‌شود که ضمن نياز به داده‌هاي هواشناسي کمتر مقدار تبخيروتعرق پتانسيل را با دقت بالاتري نسبت به ديگر روش‌ها برآرود مي‌نمايد. البته اين روش نسبت له داده‌هاي لايسيمتري داراي بيش‌برآورد است که مقدار آن ناچيز مي‌ياشد.