موقعيت اقتصادي هر سرزمين وابسته به کارکرد موزون و هماهنگ بخش هاي اقتصادي آن شامل کشاورزي، صنعت و خدمات است. چنين کارکردي در پرتو ترکيب بهينة قدرت توليدي سرزمين شکل مي گيرد. از آنجا که ممكن است هر سرزميني در زمينهاي خاص قدرت مناسب داشته باشد، مي توان با تقويت توان توليدي و کارآيي آن،زمينه هايي مناسب را براي افزايش قدرت رقابت پذيري پديد آورد. بخش كشاورزي از محورهاي اصلي رشد و توسعه ي پايدار اقتصادي بوده و به عنوان توليد كننده ي محصولات راهبردي (استرتژیک) و تامين كننده ي مواد غذايي مورد نياز جمعيت رو به رشد جامعه، تاثير به سزايي در بسياري از مسايل اقتصادي، سياسي و اجتماعي كشور دارد. ارتباط میان درجه باز بودن تجارت و رشد اقتصادی یکی از موضوعات مهم در تجارت و توسعه کشورها است. تئوری اقتصادی در ارتباط با رابطه بین رشد بخش کشاورزی و درجه باز بودن تجارت ( این که آیا رشد اقتصادی با درجه باز بودن تجارت ایجاد می شود یا درجه باز بودن تجارت نتیجه آن است)، نسبتا مبهم است، در حالی که این موضوع مساله ی بسیار مهمی در امر سیاست گذاری است در این راستا، تحقیق حاضر به بررسی رابطه علًی بین رشد بخش کشاورزی و درجه باز بودن تجارت کشاورزی برای ایران و جهان به ترتیب در سال های 2013-1965 و 2013-1970 با روش علیت هشیائو پرداخته ایم. نتایج نشان داد که یک رابطه ی دوسویه بین رشد بخش کشاورزی و درجه باز بودن تجارت کشاورزی برای ایران و یک رابطه ی یک سویه بین درجه باز بودن تجارت کشاورزی و رشد بخش کشاورزی برای جهان وجود دارد.