در اكثر مناطق ايران كشت غلات پاييزه مرسوم است. با توجه به زمان برداشت اين گياهان كه معمولاً در اواخر بهار و يا اوايل تابستان است، كشت گياه دوم نيز مرسوم مي‌باشد. كشت دوم به معني كاشت دو گياه در يك قطعه زمين و در طي يك سال زراعي مي‌باشد، به طوري كه گياه دوم پس از برداشت گياه اول، كشت مي‌گردد. در اين بين طول دوره رويشي دو گياه بايد طوري باشد كه وقفه‌اي در كاشت محصول بعدي ايجاد ننموده و در ضمن محصول قابل قبولي با توجه به هزينه‌هاي اختصاص يافته توليد نمايد. استفاده بهينه از منابع به ويژه زمين، آب و ماشین¬آلات جهت افزايش بهره¬وري عوامل توليد، بالا بردن ميزان درآمد كشاورزان و حصول برخي مزاياي اكولوژيكي مانند افزايش تنوع زيستي، حفظ پايداري سيستم‌هاي كشاورزي، شكستن چرخه آفات و بيماري‌ها، نفوذپذيرساختن خاك، افزايش مواد آلي خاك، كاهش رقابت علف‌هاي هرز، جلوگيري از خستگي زمين از مزاياي اجراي كشت دوم است. در مناطق مختلف ايران گياهان مختلفي در كشت دوم مورد استفاده قرار مي‌گيرند از قبيل: ذرت، سويا، لوبيا، آفتابگردان، پنبه، سورگوم، سيب‌زميني، گلرنگ و کلزا (مظاهري،1377).