آویشن با نام علمی تیموس ولگاریس یک گیاه علفی معطر متعلق به خانواده نعناعیان است ( کلانتر نیستانکی و همکاران 1390) . آویشن یکی از گیاهان دارویی با خاستگاه مدیترانه ای است که بیشتر به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی خصوصیات ضد باکتریایی مورد توجه می باشد. مهمترین ترکیبات آویشن کارواکرول و تیمول بوده که نشان داده شده است این ترکیبات دارای خصوصیات آنتی اکسیدانی قوی می باشند. ترکیبات فنولئیک موجود در این گیاهان به دلیل بروز خاصیت ضد میکروبی وضد قارچی پر اهمیت می باشد . افزودن مواد گیاهی به جیره ماکیان می تواند تاثیر مثبتی روی برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی ، کیفیت و تولید تخم مرغ ، کیفیت لاشه و همچنین کیفیت گوشت ذخیره شده داشته باشد. افزودنی های گیاهی همچنین به دلیل خصوصیات آنتی اکسیدان های سنتیک به کار می روند و ضمن حفظ کیفیت گوشت ، هیچ اثر سوء پس ماندی روی محصول تولیدی و محیط زیست ندارند (نوبخت و همکاران 1391 ) . استفاده از اسانس آویشن از جنبه های تولیدی و اقتصادی تاثیر مثبت داشته و با توجه به دلایل مختلف از جمله عدم مشاهده تاثیر سوء برسلامتی جوجه ها در طول مصرف اسانس ، سهولت مصرف ، هزینه های پایین تهیه قابل توصیه می باشد ( کلانتر نیستانکی و همکاران 1390 ). تیموری زاده و همکاران (1387) با انجام آزمایشاتی روی جوجه های گوشتی و با استفاده از عصاره ی آویشن کاهش معنی داری را در غلظت کلسترول و تری گلیسرید خون گزارش کردند (نوبخت و همکاران 1391). مطالعات گذشته نشان داده که برخی ترکیبات فنولیک گیاهان دارویی می توانند موجب کاهش کلسترول شوند(طهماسبی و همکاران 139) .