گیاه سنبل‌الطیب با نام علمیofficinalis valeriana گیاهی است حاوی ترکیبات شیمیایی مختلف است که در قسمت‌های مختلف اندام گیاه وجود دارد و از دیرباز اثرات دارویی آن به‌عنوان داروی آرام‌بخش سیستم عصبی حائز اهمیت بوده، ترکیبات این گیاه اتصالات سلول‌های مغزی را در اتصالات گابا کم می‌کنند از این رو در ناراحتی‌های عصبی و هیستری مفید هستند. از سوی دیگر سلول‌های میکروگلیا کوچکترین سلول‌های سیستم عصبی مرکزی هستند که به همراه آسترویست و الیگودندروسیت، مخلوط سلول‌های گلیال را تشکیل می‌دهند. این سلول‌ها با سرعت به محرک‌های التهابی پاسخ می‌دهند و تولید نتیریک اکساید یا (No) می‌کنند که باعث ایجاد بیماری‌های نورودژنرایتو مانند پارکینسون، آلزایمر و مالتیپل(MS) … می‌شود. به این ترتیب مهار آسیب‌های نوروتوکسیک و کاهش تولید نیتریک اکساید در سیستم عصبی یک عامل بسیار مهم است. در این طرح با استفاده از عصاره دارویی گیاه سنبل الطیب به‌عنوان یک داروی توانا، میزان No راکه به طور القایی و مصنوعی توسط LPS (لیپوپلی ساکارید) تولید شده را بررسی می‌کنیم که در این طرح از 2 تست کمک گرفته می‌شود اول تست گریس که برای تخمین میزان تولید No است دوم تست MTT که میزان بقاء سلولی را می‌سنجد. نتایج به دست آمده نشان می‌ده که در غلظت‌های پایین داروی سنبل‌الطیب از عصاره الکلی که شامل ML)/ 0.5و2.5(هستند، قادر به کاهش تولید نیتریک اکساید از سلول‌های مخلوط گلیال مغزی کشت موش صحرایی شده در صورتیکه میزان بقاء سلولی را در حالت تعادل با نمونه شاهد سلول‌های طبیعی نگه می‌دارد. و این دزها از داروی الکلی به‌عنوان دُز موثره قابل عنوان شدن است این در حالیست که در غلظت‌های ML)/ )1/0 ,5/0، 5/1، 5/2 ، 20، 50 و 100 از تیمار عصاره خالص سنبل الطیب با سلول‌های مخلوط گلیال مغزی میزان التهاب در مقایسه با نمونه کنترل کاهش نمی‌یابد ولی به طور قابل ملاحظه‌ای درصد بقاء سلول‌ها افزایش پیدا می‌کند و هرچه میزان غلظت‌ها بالاتر می‌رود میزان بقا به همان نسبت افزایش می‌یابد با توجه به این نتایج و انجام تحقیقات تکمیلی‌تر می‌توان گفت این دارو در غلظتهای 0.5 و2.5 ML)/ ) باعث کاهش آسیب‌های نورونی ناشی از فعالیت‌های سلول‌های گلیال در بیماری‌های نورودژنراتیو می‌شود و در واقع دزهای موثره هستند.