به منظور مطالعه ميزان تنوع ژنتيکي براي تجمع كربوهيدرات هاي محلول در آب، LT50 و برخي صفات مورفوفیزیولوژیکی موثر در تحمل سرما در 119 ژنوتيپ جو، آزمايشاتي در قالب طرح لاتیس مربع در مزرعه تحقيقاتي موسسه تحقيقات کشاورزي ديم مراغه و نيز در شرايط آزمايشگاهي اجرا گرديد. در شرايط آزمايشگاهي، ميزان تحمل سرماي ژنوتيپها به کمک اندازه گيري LT50 و نيز ميزان کربوهيدرات¬هاي محلول در آب، در سه تکرار بررسي شد. نتايج اندازه گيري LT50 نشان داد که بين ژنوتيپ هاي مورد مطالعه تنوع ژنتيکي وجود داشته و ميزان تحمل ژنوتيپ ها از 9- تا 16- متغير بود. همچنين همبستگي مثبتي بين صفات تيپ رشد (13/0 = r)، ميزان کربوهيدراتها (*23/0 = r) و روز تا خوشه دهي (**34/0 = r) با تحمل سرما مشاهده شد. در تجزيه خوشه اي بر اساس تجزيه تابع تشخيص در نقاط مختلف برش، بيشترين تمايز بين گروهها با 4 خوشه حاصل شد. ژنوتیپهای موجود در كلاستر سوم ضمن داشتن عملکرد بیشتر، از نظر صفات LT50 و ميزان كربوهيدرات ها ارزشي بالاتر از ميانگين كل ژنوتيپ ها داشته و از تيپ رشد پاييزه و بينابين برخوردار بودند. بصورت خلاصه نتايج اين مطالعه نشان داد که ژنوتيپهاي جو با تيپ رشد پاييزه و نيز حاوي كربو هيدرات محلول در آب زيادتر، عموما از تحمل سرماي بيشتر در طي زمستان برخوردار بوده و در نهايت مي توانند عملکرد بيشتري در ديمزارهاي سرد مناطق کوهستاني داشته باشند.