مقدمه: کشور ایران با تولید 2 میلیون تن مرغ آماده طبخ در سال 1392 هفتمین کشور تولیدکننده مرغ جهان بوده است. گوشت مرغ با مصرف سرانه 25 کیلوگرم در سال مهم‏ترین منبع تأمین کننده پروتئین حیوانی مردم کشور محسوب می‏شود. در طی سالیان اخیر و به دلیل ممنوعیت مصرف و یا محدود شدن استفاده از آنتی‏بیوتیک‏ها به عنوان افزودنی غذایی در تغذیه دام و طیور، به کارگیری افزودنی‏هایی مانند پروبیوتیک‏ها و فیتوبیوتیک‏ها به عنوان افزودنی‏های سالم، مورد توجه صنعت پرورش طیور قرار گرفته است.
روش بررسی: تعداد 100 قطعه جوجه یک‏روزه گوشتی نر سویه راس به‏طور تصادفی به 5 تیمار تقسیم شدند. تیمارها به ترتیب شامل: سه عصاره آویشن باغی، نعناع و یونجه با دوز مصرف 1/0 درصد (v/v) محلول در آب آشامیدنی و ترکیب سه عصاره با دوز 3/0 درصد ( از هر عصاره 1/0) و گروه شاهد بدون هیچ یک از عصاره‏ها. درصد هماتوکریت، غلضت هموگلوبین، آنزیم‏های کبدی (AST,ALT,ALP) و بیلی‏روبین (Bil) در پایان دوره پرورش (48 روزگی) تعیین شد.
نتایج: گروه آویشن از نظر غلضت هموگلوبین (HGB ) و گروه آویشن و نعناع دارای درصد هماتوکریت (HCT) کمتری نسبت به گروه شاهد در سطح معنی‏داری(05/0 > p ) بودند. با سطح معنی‏داری(001/0 > p ) گروه آویشن دارای کمترین AST ، گروه یونجه دارای کمترین ALT و گروه ترکیبی دارای بیشترین میزان ALT، گروه نعناع دارای کمترین میزان ALP نسبت به شاهد بودند. از نظر وزن در سطح معنی‏داری (05/0 > p ) گروه نعناع و یونجه دارای افزایش وزن نسبت به گروه شاهد بود.