این آزمایش به منظور بررسی واکنش کشت مخلوط افزایشی سورگوم و شنبلیله به نظام های کم آبیاری تحت تاثیر مویان در سال زراعی 92-1391 در مزرعه آموزشی پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران اجرا گردید. آزمايش به صورت کرت‌هاي دوبار خرد شده در قالب طرح پايه بلوک‌هاي کامل تصادفي در 3 تکرار انجام شد. در اين آزمايش تيمار کم آبياري در 3 سطح به عنوان کرت اصلی (آبياري براساس ترمیم 100 درصد، 75 درصد و 50 درصد تبخیر و تعرق هفتگی و نیاز آبی گیاه) و تيمار های کشت در 3 سطح به عنوان کرت فرعی (کشت خالص گیاه علوفه ای سورگوم، کشت خالص گیاه دارویی شنبلیله و کشت مخلوط افزایشی 100 درصد سورگوم + 50 درصد شنبلیله) و تيمار آبي در 2 سطح به عنوان کرت فرعی فرعی (آبیاری با مویان و آبیاری بدون مویان) بودند نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تنش رطوبتی نسبت برگ به ساقه و کارایی مصرف آب در تولید علوفه از یک روند افزایشی پیروی نمود. بیشترین عملکرد کل علوفه 13 تن در هکتار) در طول دوره رویش از کشت مخلوط افزایشی سورگوم و شنبلیله و کاربرد مویان بدست آمد. درر هر یک از سطوح آبیاری استفاده از مویان به طور معنی داری عملکرد شنبلیله را افزایش داد. بررسی نسبت برابری زمین در سطوح مختلف آبیاری و کاربرد مویان نشان داد که در کشت مخلوط، تولید علوفه در مجموع نسبت به کشت خالص برتری داشت بطور کلی کاربرد مویان اثر مثبت و معنی داری بر روی تمامی صفات کمی مورد مطالعه داشت و استفاده از این ماده اثر تنش کم آبیاری را بر روی عملکرد علوفه تعدیل نمود.