کورکومین، ترکیبی پلی فنلی است که خواص درمانی و دارویی فراوانی را به اثبات رسانیده است. از جمله موانع موجود در استفاده از این ترکیب، حلالیت ضعیف در آب است. در این مقاله که به صورت مروری آماده شده است به روش های استخراج از بافت گیاه زردچوبه و راه حل های مناسب برای افزایش حلالیت و فرمولاسیون کورکومین با مواد طبیعی قابل ترکیب بررسی شده است. بدین صورت که با ساختن امولسیونی مناسب از یک محلول آلی شامل کورکومین و یک محلول آبی شامل پلیمر یا ترکیب مورد نظر، نانوذراتی را ساخته که قادر به حل شدن در محیط های آبی و در نتیجه نفوذ به بافت های بدن را داشته باشد. با تبخیر حلال پودری به دست می آید که می توان آن را بر روی نانو حامل هایی بارگذاری کرد تا پایداری کورکومین را افزایش دهد. با استفاده از آنالیزهای FT-IR, SEM, XRD میتوان از اندازه و پیوندهای تشکیل شده بین کورکومین و پلیمر یا ترکیب مورد نظر آگاه شد. پلیمری که استفاده می شود باید زمان نیمه عمر، رهایش پیوسته و توانایی دارو رسانی به ارگان مورد نظر را داشته باشد تا هدف های درمانی اعمال شود.