با هدف مقايسه اسانس ژنوتیپهاي مختلف گل محمدي (Rosa damascene Mill) به عنوان یک گونه مهم معطره و داروئي٬ 49 ژنوتیپ با طرح بلوكهاي كامل تصادفي با سه تكرار در سنندج طي سالهاي7- 1383 مورد مطالعه قرار گرفتند. اسانس گيري طي سالهاي سوم تا پنجم آزمايش با روش تقطير با آب و استفاده از گلبرگ تازه انجام گرديد. مطابق نتايج ميانگين كل بازده اسانس01/0 درصد ، عملكرد اسانس در پايه 13/0گرم و اسانس در هكتار 8/145گرم بود. عملكرد اسانس در پايه در سال 87 با 2/0گرم بيشترين و در سال 85 با 07/0گرم كمترين بود. عملكرد اسانس داراي واريانس اثر متقابل اكسشن × سال معني دار بود كه بيانگر آن است كه تغييرات صفت مذكور از سالي به سال ديگر در بين اكسسشن ها متفاوت بوده است. بين ژنوتیپ ها از لحاظ بازده اسانس و عملكرد اسانس در پايه و هكتار اختلاف معني داري (1% p≤) وجود داشت. صفات اسانس در سالهاي آزمايش تفاوت معني داري نشان دادند. ژنوتیپ هاي كردستان2، اصفهان 3، اصفهان4، اصفهان8، اصفهان6، اصفهان2، يزد2 به ترتيب با عملكرد اسانس در هكتار برابر0/919، 1/852، 1/653، 5/585، 9/575، 3/520 و 3/503گرم ژنوتیپ هاي برتر از نظر كميت اسانس بودند.