از ميان انواع گلها، 4 گونه زعفران دو گله (Crocus biflorus Mill.)، زعفران زاگرس( Crocus cancellatus Herb.)، زعفران گيلان ((Crocus gilanicus Mathew.، زعفران خوراکي ( Crocus sativus L.) که از زيبايي خاص، رنگها و اشکال متنوع برخوردارند و در مناطق نيمه گرمسيري و در نقاطي که داراي زمستانهاي ملايم و تابستان گرم و خشک باشد بخوبي مي رويد. خاک رسي شني که مقدار بيشتري رس داشته باشد مناسب اين گياه است. بنابراين جهت رشد و نمو مناسب گياه و توليد محصول مرغوب و مطلوب زمين هاي حاصلخيز و زهکشي شده بدون درخت با خاک رسي و شني و آهک دار که PH آن بين 7-8 باشد بر زمين هاي شور، فقير و مرطوب، اسيدي ترجيح داد. گياهان پيازي در دوران فعاليت خود نياز به آبياري دارند و حداکثر اين احتياج هنگام باز شدن گلها ميباشد، زيرا در اين زمان، گياه حداکثر فعاليت را دارد. گونه های مورد نظر به مدت 20 سال تحت بررسي فنولوژي قرار گرفتند. طبق نتايج بدست آمده، مدت گلدهي اين گياهان به نسبت ساير گياهان پيازي طولانی تر مي باشد. از آنجائيکه تا به حال کاشت گلهاي پيازي در خيابانها و پارکهاي عمومي (بجز لاله ها) متداول نبوده، ممکن است حفظ و نگهداري آنها در معابر عمومي با اشکال رو به رو شود، بنابراين بهتر است کاشت زعفرانها را بجز زعفران خوراکی که خواص دارويي دارد را از پارکهاي عمومي شروع کرد و بعد از مدتي که وجود آن به عنوان يک موجود زنده که بايد به حيات او احترام گذاشت را در اذهان عمومي جا داد و شروع به کاشت در ميادين و جعبه هاي گل در سطح خيابانها نمود.