با شیوه های کشاورزی پایدار می توان غدا را با روش پایدارتری که از منابع پایه حفاظت کند تولید کرد. برای یک مزرعه پایداری عبارت از تولید غذا با کیفیت بالا، به مقدار کافی، و توام با حفظ محیط زیست می باشد. سیستم های خاک¬ورزی جدید که خاک¬ورزی حفاطتی نامیده می شوند عموما بوسیله نگهداری بقایای محصول روی سطح خاک مزرعه توصیف می شوند. در خاک¬ورزی حفاظتی تاکتیک هایی از قبیل نگهداری بقایای گیاهی در سطح مزرعه، کم خاک¬ورزی، بی خاک ورزی، تناوب زراعی، کاربرد کود سبز، کنترل تردد ماشین های کشاورزی در سطح مزرعه و استفاده از پشته های عریض به کار برده می شود. نگهداری بقایای گیاهی در سطح خاک عامل تشخیص و تمیز دادن کشاورزی حفاظتی از کشاورزی مرسوم است، و همگی سیستم های خاک¬ورزی حفاظتی میزان حداقلی از پوشش بقایای گیاهی را شامل می شوند. در مناطق مختلف با توجه به شرایط آب و هوایی، نوع خاک، نوع بقایای محصول و دیگر فاکتورها مدیریت بقایای گیاهی یکسان نمی باشند و در هر منطقه مدیریت و استفاده از بقایای گیاهی با مناطق دیگر متفاوت می باشد.مطالعه ی حاظر مروری بر نتاج چندین تحقیق صورت گرفته در ارتباط با نقش خاک¬ورزی حفاظتی در حفظ و مدیریت منابع در راستای کشاورزی پایدار می باشد. خاک¬ورزی حفاظتی مولفه های لازم را در جهت مدیریت منابع و رسیدن به کشاورزی پایدار دارا می باشد.