مدیرت یکپارچه حوزه های آبخیز ضامن حفظ و بهبود منابع آب و خاک می باشد. تدابیر و مدیریت بیولوژیک یکی از راهکارهای مهم و کاربردی در راستای مدیریت یکپارچه آبخیز ها به شمار می رود. استفاده از پوشش گیاهی بدون در نظر گرفتن شرایط و خصوصیات آن امری بیهوده و منجر به هدر رفت منایع انسانی و مالی می گردد. در حوزه های آبخیز مناطق جنوبی کشور ایران با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی و ادافیکی خاص توسعه گونه کنار با هدف مدیریت پوشش گیاهی می تواند مورد توجه مدیران آبخیز قرار گیرد. وضعیت و شرایط ریشه وتاج پوششش گسترده این گیاه و نیز مقاومت این گیاه در برابر تنش های خشکی و اهمیت اقتصادی و دارویی از امتیازات این گونه بومی جنوب ایران می باشد. در این تحقیق که در حوزه های آبخیز سنگ چارک، دولت آباد، فسارود، کنار حاجی شهرستان داراب در استان فارس انجام گرفت، ضمن بررسی خصوصیات و نیازهای بوم شناختی شامل خصوصیات گیاه شناسی، مناطق رویشی، نحوه تکثیرگیاه، نوع گونه های گیاهی همراه کنار در مناطق جنوبی، وضعیت خاک از نظر بافت، هدایت الکتریکی، اسیدیته ،نحوه سازگاری، همچنین کاربرد و اهمیت اقتصادی و نحوه چگونگی حفاظت از خاک و چرای آن توسط دام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد این گیاه در خاک های با بافت لومی دارای هدایت الکتریکی 3.5-2 و مقدار اسیدیته 7.5-7 رشد می کند. میزان متوسط بارندگی سالیانه در مناطق رویش در ایران بین 100 تا300 میلیمتر می باشد. این گیاه با داشتن تاج پوشش انبوه از فرسایش بارانی خاک و از طریق کاهش سرعت باد از فرسایش بادی جلوگیری می کند. در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه، کنار گونه ای مناسب برای احیاء پوشش گیاهی و تثبیت خاک و با ارزش برای مراتع جنوب ایران است.