نپتا از بزرگ‌ترين جنس‌های خانواده نعنا است، و ايران از خواستگاه‌های اصلی آن است. نپتالاکتون‌ها و فلاونوئيدها، متابوليت‌های ثانويه اصلی گونه‌های نپتا، و عامل اصلی ارزش دارويی و فعاليت‌های بيولوژيک آن‌ها مي‌باشند. در اين تحقيق، ترکيب و بازده اسانس جمعيت مازندران گونه Nepeta crassifolia Boiss. & Buhse.، از گونه‌های انحصاری ايران، طی دو سال زراعی متوالی استقرار در منطقه غرب تهران (وردآورد) ارزيابی شد. اندام‌های گياهی در مرحله گل‌دهی کامل، برداشت شدند و پس از خشک شدن در سايه، به روش تقطير با آب، اسانس‌گيری شدند. بررسی ترکيبات اسانس و کميت آن‌ها با استفاده از GC و GC/MS انجام شد. 16 ترکيب در اسانس اين گونه شناسايی شد. بازده اسانس (وزنی/وزنی) 3/0 درصد به‌دست آمد. ترکيب‌های غالب اسانس، به‌ترتيب a4-آلفا، 7-آلفا، a7-آلفا نپتالاکتون و 1، 8-سينئول مشاهده شدند. همچنين در اسانس اين گونه، دو ايزومر ديگر نپتالاکتون، a4-آلفا، 7-آلفا، a7-بتا نپتالاکتون و a4-آلفا، 7-بتا، a7-آلفا نپتالاکتون، نيز شناسايی شدند. مجموع درصد ايزومرهای شناسايی شده نپتالاکتون در اسانس،‌ در سال اول، 9/44 درصد و در سال دوم، 2/57 درصد به‌دست آمد. ميزان 1، ‌8-سينئول در سال اول، 4/37 درصد و در سال دوم، 28 درصد اندازه‌گيری شد. ميانگين مقدار ماده خشک حاصل از ماده تر برداشت شده، در سال اول، 5/28 درصد و در سال دوم، 2/24 درصد، و همچنين، ميانگين مقدار ماده خشک مفيد در اسانس‌گيری، در سال اول، 75 درصد و در سال دوم، 81 درصد محاسبه شدند. تعداد دفعات ممکن برداشت اندام‌های گياهی به‌منظور اسانس‌گيری در يک سال زراعی تا قبل از وقوع سرمای شديد، متناسب با قدرت رشدی گياه، و همچنين فاکتورهای توليدی، و نيز کميت و کيفيت اسانس، حاکی از سازگار بودن گونه مورد مطالعه در منطقه غرب تهران مي‌باشد.