بیماری جزء جدایی ناپذیر زندگی انسان است و پزشکان همواره درصدد درمان آن برآمده‏اند. مبارزه بین انسان و بیماری از گذشته دور تا به امروز در ابتدا به پرچمداری حکما و سپس به همت پزشکان در جریان بوده ‏است. مهم‏ترین رسالتی که در این زمینه بر عهده حکمای طب سنتی ایرانی بوده حفظ و نگهداری سلامتی است. مراقبت از سلامتی در کتب طب سنتی ایرانی با عنوان سِتّه ضروریه و در کتب طب مدرن تحت عنوان طب پیشگیری بیان شده است.
یکی از کتب مرجع و در دسترس طب سنتی ایرانی به قلم حکیم عقیلی خراسانی، خلاصه الحکمه می‏باشد که به تفضیل به بیان اصول حفظ‌الصحه یا طب پیشگیری پرداخته است. این مقاله بر آن است که با روشن نمودن نظرات ایشان در خصوص حفظ سلامتی، توجه طب مدرن را نیز به اصول طب پیشگیری که از دیرباز مورد توجه حکمای این مرز و بوم بوده است جلب نماید. این اصول شامل آب و هوا، خوردن و آشامیدن، خواب و بیداری، حرکت و سکون، احتباس و استفراغ، و اعراض نفسانی می‏باشد.
آنچه مسلم است طب پیشگیری، موجب افزایش امید به زندگی و کاهش هزینه‏های درمان می‏شود. بنابراین لزوم پرداختن به آن به سبکی که در تمام لایه‏های جامعه قابل اجرا باشد بدیهی و مشخص است و به نظر می‏رسد توجه به راهکارهای طب سنتی ایرانی در کنار طب کلاسیک در اجرای این مهم، کارساز باشد.