فرسایش بادی مهمترین عامل تخریب طی دوره کواترنر در مناطق بیابانی ایران است. هجوم ماسه های روان به تأسیسات اقتصادی و منابع زیستی از مهمترین مصادیق بیابانزایی در کشور میباشد. برای بررسی رسوبات تپههای ماسهای منطقه پیوشک جاسک از دانه بندی، مرفوسکوپی و کانی شناسی رسوبات استفاده شد. ابتدا نقشه رخساره های ژئومرفولوژی منطقه تهیه و از تپه های ماسه ای نمونه برداری شد. سپس نمونه ها در آزمایشگاه توزین و الک شد و شاخ های دانه بندی محاسبه گردید. 25 دانه از رسوبات، انتخاب و مرفوسکوپی نمونه ها با میکروسکوپ بینوکولر انجام شد. از نمونه ها مقاطع ناز تهیه شد و با میکروسکوپ پلاریزان کانی شناسی رسوبات صورت گرفت. بر اساس نتایج دانه بندی، قطر متوسط رسوبات تپه های ماسه ای در طبقه250- 125 میکرون قرار دارد که نشان دهنده فاصله پنج تا 22 کیلومتری از مال برداشت رسوبات است. بررسی نتایج مرفوسکوپی تپه های ماسه ای نشان داد که درصد بیشتر رسوبات دچار فرسایش رودخانه ای شده اند و از طریق فرسایش آبی از رخساره ها منتقل و نهشته شده و با عامل باد حمل و تشکیل تپه های ماسه ای را دادهاند. نتایج کانی شناسی وجود کانی های سنگین مانند مگنتیت، ایلمنیت، هماتیت، آمفیبول، بیوتیت و کرومیت را در تپه های ماسه ای نشان داد که عنوه بر نزدیکی نقاط برداشت، بیانگر وقوع بادهای با سرعت بیش از 20 کیلومتر بر ساعت است که توانسته ذرات فوق را با خود حمل کند.