ناپایداری توسعه شهری مهمترین چالش هزاره سوم است. هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیاز های اساسی ، بهبود سطح زندگی ، اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امن بیان شده است ، پایداری در ابعاد مختلف اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، زیست محیطی ،کالبدی و غیره مستلزم به کارگیری سیستم مدیریتی کار آمد با قدرت کافی برای رسیدن به اهداف ذکر شده است. سیستم های مدیریتی با ویژگی های انعطاف پذیر ، مسیولیت ، استراتژیک و عدالت محور مبتنی بر آموزش و اطلاع رسانی راهگشای تنگناهای موجود در شهرهای امروزی است.شهر پایدار با ویژگی های اقتصادی ، اجتماعی مطلوب همچون مسکن مناسب ، کاهش فقر، عدالت محوری،با فضای های سالم ، امن ، آرام ،جذاب و زیبا آراسته شده، آرمانی است که با مدیریتی پویا قابل دسترس خواهد بود.پیوند توسعه پایدار و آینده پژوهی در ارزیابی مطلوبیت آینده های ممکن در فرآیند آینده پژوهی نمایان می شود. طرح‌های مختلف شهری که در ایران تهیه می‌شود بیانگر این مطلب است که بین برنامه‌ریزی شهری در ایران و اصول توسعه پایدار شهری، تفاوت چشمگیری وجود دارد و به راحتی می‌توان دریافت که فرآیند کنونی برنامه ریزی شهری در ایران در چارچوب اصول توسعه پایدار جای ن