در سال 1959 جمعیت جهان 3 میلیارد نفر و در سال 2009 ، 7/6 میلیارد نفر گزارش شده است ، به نظر می رسد در سال 2030 حدود 2 میلیارد گرسنه در جهان وجود داشته باشد ، بنابراین استفاده از روشهای نوین در کشاورزی جهت افزایش محصولات وحداقل ضایعات لازم و ضروری به نظر می رسد . استفاده از مهندسی ژنتیک در کشاورزی و تغییر مواد ژنتیکی موجودات زنده از طریق انتقال ژن از یک موجود به موجود دیگر ، باعث گسترش روز افزون مواد اصلاح شده ژنتیکی شده است . این روش از یک طرف ، افزایش تولید وکاهش مصرف عوامل آلاینده را بدنبال دارد و از طرف دیگر امنیت غذایی را باعث می شود .سطح زیرکشت گیاهان اصلاح شده ژنتیکی در جهان از 2 میلیون هکتار در سال 1996 به بیش از 100 میلیون هکتار در سال 2006 افزایش داشته است که خود بیانگر اهمیت این روش در کشاورزی است . بر اساس پیش بینی های انجام شده انتظار می رود این روند در دهه دوم یهنی سالهای 2006-2015 از سرعت بیشتری برخوردار گردد. اما در کنار این پیشرفتها ایمنی در مواد غذایی نیز مهم می باشد . به دلیل اهمیت این موضوع ، در طول دو دهه گذشته کمیته های بین المللی مسئولیت قانون گذاری و تعیین سیاست های لازم برای تضمین ایمنی مواد غذایی اصلاح شده ژنتیکی را بر عهده گرفته و در این راستا راهبردها و دستورالعمل های متعددی مطرح شدهاست . پروتکل جهانی ایمنی زیستی کارتاهنا یکی از این موارد است که بر اساس آن برآورد ایمنی محصولات کشاورزی مبتنی بر اثبات برابری همه جانبه آنهابا انواع اصلاح نشده وهمچنین آزمون های اختصاصی در زمینه حساسیت زایی پروتئین ها ، سمیت متابولیت ها و مواد غذایی به طور کل می باشد . با توجه به اهمیت کاربرد زیست فناوری در توسعه پایدار ، جمهوری اسلامی ایران نیز در سال 2001 پروتکل کارتاهنا را امضا و از اوایل سال 2004متعهد به اجرای آن شده است .