بسیاری از گونه های انگور با استفاده از قلمه و پیوند تکثیر می شوند که هر دوی این روش ها نیاز به زمان و تلاش قابل توجهی دارند. کشت بافت اخیرا برای بدست آوردن گیاهانی با کیفیت عالی بکاربرده می شود. به طور كلی ازدياد درون شيشه ای گياهان چوبی مشکل تر از گياهان علفی است و با توجه به اينکه مرحله پرآوری یکی از مراحل اصلی ريزازديادی است و سرعت رشد فاكتور مهمی در پرآوری است، بنابراين سعی بر آن است كه با روش های مختلفی بتوان مرحله پرآوری را با موفقيت انجام داد و آن را تسريع كرد. در حال حاضر اتوماسیون ریزازدیادی در بیوراکتورها پیشرفت های خوبی داشته و باعث کاهش هزینه¬های ریزازدیادی شده است. لذا این تحقیق به منظور افزایش سرعت پرآوری با استفاده از بیوراکتور پلنت فرم طراحی و اجرا گردید. محیط کشت مورد استفاده برای پرآوری ریزنمونه های انگور در بیوراکتور شامل محیط پایه MS به همراه30 میلی گرم بر لیتر ساکارز و تنظیم کننده های رشد سیتوکینین BAP و اکسین IBA است. هورمون BAP در سه سطح 0.5، 1 و 1.5 میلی گرم بر لیتر و IBA در یک سطح 0.1 میلی گرم بر لیتراستفاده شد. همچنین به منظور بررسی اثر زمان غوطه وری بر پرآوری و میزان شاخه زایی سه تیمار مختلف غوطه وری که شامل: 1دقیقه، 2 دقیقه و 4 دقیقه غوطه وری در روز می باشد اعمال شد. نتایج تجزیه واریانس این آزمایش نشان داد که اثرهای اصلی زمان غوطه وری و سطوح مختلف BAP و برهمکنش آنها برای صفات پرآوری و طول شاخه در سطح 0.05 درصد معنی دار بود. به همین دلیل تجزیه و تحلیل برهمکنش دوگانه دو تیمار غوطه وری و تیمار BAP مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بالاترین تعداد پرآوری با اختلاف معنی داری، در تیمار 4 دقیقه غوطه وری و 0.1 میلی گرم برلیتر IBA و 1.5 میلی گرم برلیتر BAP مشاهده شد. همچنین بیشترین طول شاخه با اختلاف معنی داری، در تیمار 4 دقیقه غوطه وری و 0.1 میلی گرم برلیتر IBA و 1.5 میلی گرم برلیتر BAP مشاهده شد.