بخش کشاورزی عمده ترین مصرف کننده آب در کشور است. در سالهاي اخير در كشورهاي با ميانگين بارندگي كم، توجه به مديريت منابع آب يكي از ضروريات است، زيرا آب مهمترين عامل محدود كنندة كشاورزي است. در اين راستا به منظور مديريت مناسب بايد از نياز آبي گياه درهر منطقه اي آگاهي كافي داشت. لذا در اين تحقیق مقادير نياز آبي گياه چغندر قند از روش بيلان حجمي به كمك دستگاه TDR (Time Domain Reflectometry) محاسبه و با تخمين‌هاي حاصله از روشهاي هارگريوز ساماني، پنمن مانتيس، جيسن هيز، تشت تبخير و آي متوس مورد مقايسه و ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصله نشان داد كه روشهاي هارگريوز ساماني و پنمن مانتيس از دقت بيشتري نسبت به ساير روشها در تخمين تبخيروتعرق برخوردار بودند که به ترتیب حداقل مقدار خطای آنها 37/0 و 55/0 میلیمتر در روز است و تخمينهاي حاصله از دستگاه آي متوس با حداقل مقدار خطای 29/1 میلیمتر در روز كمترين دقت را داشت كه علت آن احتمالا به اندازه گيري پارامترهاي هواشناسي ورودي دستگاه بر مي گردد كه از شرايط حاكم بر مزرعه، توسط دستگاه ثبت شده است.