با توجه به نقش حیاتی بخش کشاورزی در توسعه پایدار کشور، توجه به معیارهای پایداری در توسعه زیربخش های کشاورزی و از جمله باغبانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امروزه موضوع افزایش عملکرد محصولات باغی از طریق بکارگیری نهاده‌های شیمیایی و تحمیل هزینه زیاد در تولید محصولات، جای خود را به رهیافت‌های دیگری در باغداری داده است. بروز چالش ها و نگرانی‌هایی که نظام های متعارف باغداری پیش آورده، بخوبی بیانگر و نشان دهنده ناپایداری توسعه در بخش باغداری است. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش فرا تحلیل، در پی آن است که با توجه به شاخص هایی که برای پایداری نظام بهره برداری باغی مطرح می باشد، عوامل تاثیرگذار را بررسی نماید. نتایج حاصل از این تحقیق راهنمای برنامه ریزان در زمینه مدیریت و توسعه پایدار باغات خواهد بود.