بخش کشاورزی تکیه گاه اساسی در تامین نیازهای غذائی می باشد که این مسئله بر اهمیت نقش آب به عنوان مهمترین عامل محدودکننده در توسعه این بخش می افزاید. کشور ایران به علت شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک حاکم و در نتیجه پایین بودن بارش های آسمانی ، با مشکل کم آبی روبرو است و بیشترین هدررفت آب مربوط به بخش کشاورزی می باشد. با توجه به این که فعالیت کشاورزی سرشار از ریسک است در این مطالعه اثر تغییر درجه ریسک گریزی مطلق و خصوصیات اقتصادی- اجتماعی از قبیل سن، تحصیلات، مساحت، زمین و تجربه کشاورزی بر میزان آب مصرفی کشاورزان منطقه خرم آباد شهرستان تنکابن مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد نیاز مطالعه از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری با 143 کشاورز منطقه مورد مطالعه جمع آوری گردیده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که رابطه معنی دار مثبتی بین درجه ریسک گریزی مطلق کشاورزان با میزان آب مصرفی کشاورزان این منطقه وجود دارد. متغیر مساحت زمین رابطه منفی معنادار با مقدار آب مصرفی دارد و متغیرهای سن، تحصیلات و تجربه کشاورزی اثری معنادار بر میزان آب مصرفی نداشته¬اند. بر اساس نتایج مطالعه پیشنهاد می شود که با برگزاری کلاس های آموزشی و ترویجی، تنوع کشت، بیمه، بازار آتی و ابزار مشتقه در جهت کاهش درجه ریسک گریزی اقدام شود. همچنین بر اساس رابطه منفی بین مساحت زمین و میزان آب استفاده شده، پیشنهاد می شود که سیاست گذاران بخش کشاورزی با گسترش تعاونی تولید در این بخش به نحوی که اندازه واحد کشاورزی افزایش یابد به سمت یکپارچه سازی اراضی بروند.