بيابان زايى نتيجه يك سرى فرايند هاى مهمى است كه دو عامل تغييرات اقليمى و فعاليت هاى بشرى جزء مهمترين اين فرايند ها مى باشند. مناطق خشك و نيمه خشك سطح وسيعى از كشور را اشغال مى كنند. مناسب ترین روش برای تعیین شدت خطر بیابان زایی استفاده از مدل های تجربی است. در این تحقیق از مدل MICD برای ارزیابی خطر فعلی بیابان زایی منطقه بیابان قلعه خاکی استفاده شده است.
برای این منظور، ابتدا نقشه واحدکاری (رخساره های ژئومورفولوژی) با استفاده از نقشه های شیب، زمین شناسی، تصاویر ماهواره-ای لندست 8 و گوگل ارث، در 4 واحد، 8 تیپ و 21 رخساره تهیه و به عنوان نقشه پایه برای ارزش دهی به شاخص ها انتخاب شد. سپس در هر کدام از واحدهای کاری، ارزش شاخص ها تعریف و در نهایت با جمع ارزش های مربوط به هر شاخص و بر پایه جداول مبنا، شدت بیابان زایی تعیین و آنگاه نقشه وضعیت کنونی بیابان زایی بدست آمد. نتایج نشان داد که منطقه مورد مطالعه از نظر وضعیت کنونی بیابان زایی، کلاس کم (II) با مساحت 27/42479 هکتار، 17/50 درصد، کلاس متوسط (III) با مساحت 01/28558 هکتار، 74/33 درصد، کلاس زیاد (IV) با مساحت 36/13619 هکتار، 09/16 درصد قرار دارد.